077# Potwór i bestia - czyli strzelając sobie w stopę

     Na gildii ukazała się recka, ale to już pewnie wiecie. Wiem, że z takimi rzeczami się nie dyskutuje, tak więc nie będę dyskutował, napiszę tylko co mi leży na wątrobie. Ostatecznie, sam sobie to rysuję, sam sobie to wydaję [w sensie finansowym], sam sobie to napisałem. Chyba mogę coś powiedzieć żeby nikogo nie urazić.
     a) Nazywanie jakiejkolwiek fabuły fantastycznej niedorzeczną jest...niedorzeczne, ostatecznie jaki jest miernik tego, czy jedna koncepcja jest bardziej niedorzeczna od innej?
    b) Autor recenzji, pan Mirosław  ma całkowitą rację pisząc, że z rysunków widać amatorszczyznę. Bo ja jestem amatorem, nie uczyłem się rysowania, nie robię tego zawodowo, robię to bo to lubię. Najwidoczniej tylko mi się wydawało, że zrobiłem jakiś postęp w stosunku do pierwszego tomu, i przyznaję, nie widzę tych błedów w proporcji na wymienionym w tekście rysunku, jeśli wy widzicie, podpowiedzcie, na przyszłość postaram się takich wpadek nie powtarzać. Ilustracja pod spodem.
    c) jeśli ilustracje Magdy Saramak są dla pana Mirosława upiorne, to dziwię się, że moje potraktował aż tak delikatnie. Bo dla mnie jej ilustracje są rewelacyjne.
    Tyle, taka mała rada na przyszłość. Jeśli słuchacie disco polo, nie dawajcie do recencowania waszych nagrań komuś, kto woli metal, on tego nigdy nie przełknie i vice versa. Wyjaśnienia są tylko dwa. Albo mój komiks jest naprawdę tak słaby, żeby nie powiedzieć wprost że to gniot, albo gust recenzenta znajduje się po drugiej stronie medalu.  Tak czy inaczej, seria dotrze do końca i możecie się bać, nieodrzeczność fabuły jeszcze się rozkręci bo kilka pomysłów jeszcze zostało do wykorzystania. Magda też się pojawi.